News : Van Monnickendam naar Ramsau
07-11-2008
Questrijder Wil Jansen bericht ons dat hij per Quest naar Oostenrijk is gereist, hieronder volgt zijn verslag. 1500 kilometer in 12 dagen. 10 t/m 22 oktober 2008 (Routekaart op google maps). Al vlug nadat ik dit voorjaar mijn velomobiel in bezit kon nemen kwam het idee op naar Oostenrijk te fietsen. In de winter heb ik daar een snowboardschool. Om veel stijgen te vermijden, had ik gekozen voor het volgen van de rivierlopen; Weser, Werra, Donau, Inn, Salzach en het Main-Donaukanaal. Op kaarten van de ADFC ( Allgemeine Deutsche Fahrrad Club) staan veel Radfernwege, die dat ook doen. Dus, na overnachting in Marienfeld, zocht ik Europa Radweg nr.1 op voor de etappe naar Hoexter. Na drie kilometer bospad kwam een spoorwegovergang met 2x drie hekjes, dicht op elkaar. Omdraaien, terugfietsen naar dichtstbijzijnde Bundesstrasze, kaart bestuderen, nieuwe route uitstippelen en over zoevend asfalt verder. Langs de Weser en het begin van de Werra was wel goed tot uitstekend wegdek met schitterend landschap in herfsttooi en verstilde Fachwerk dorpen. Een aanrader.
Verrassingen bleven niet uit;
over een zijarm van de rivier steile trap met fietsgoot, pad aan
gort gereden door vrachtwagens met bomen, fietspad eindigt zonder
waarschuwing op bouwplaats. Om op te schieten koos ik geregeld voor
gewone wegen, liefst de K- wegen. Heel vaak met prima fietspaden er
langs. In de bebouwde kom wordt een streep op het trottoir
getrokken en daar moet je op. Elk huis heeft zijn eigen op-/afrit.
Stuiterend protesteert de quest. Dus al vanaf de tweede dag in de
bebouwde kom op de weg. Op wegen zonder fietspad rechts houden.
Vrachtwagens blijven toch achter je. Af en toe een teken geven,
inhouden op invoegstrook of zijweg en de ontstane file voorbij
laten gaan. Is het minder druk en kan je een aantal bochten in de
afdaling overzien, kies je de ideale lijn. Bij 70 even remmen.
Sneller durf ik nog niet. De quest wel, die gaf geen krimp. Prima
wegligging. Banden hield ik op 5 bar. Tijdens de reis kwam bij het
remmen een voorkeur voor links. Heb ik bijgesteld. Ook kreunden de
veerpoten mee met het ritme tijdens het klimmen. Voor Salzburg werd
ik aangehouden door politie met een radarpistool. Geklokt op 72
km/u. Ze wilden deze “Ufo â€even goed
bekijken. Dachten dat ik bezig was met een test voor nieuwe
rompvormen voor voertuigen en vroegen waar ik de auto had staan.
“Fietsend uit Holland gekomen â€,
gelooft men meestal niet direct! Bij Salzburg de enige ligfietser
ontmoet. In de loop van de reis leerde ik aanwijzingen en
wegenpatronen op de kaart beter beoordelen en dus, de avond tevoren
plannen, en kwam minder verrassingen tegen. Verhard kan betekenen;
asfalt, maar ook fijn aangereden grint,
“Schotterwegeâ€, of zeer grof en los.
Dan zit je plots in een sideslip. Langs het Main-Donau-Kanaal is
wat saaier, maar schiet wel lekker op. Af en toe over een aquaduct
en kijk je in een diep dal. Langs de Donau een topper, de Inn sloom
en de Salzach, zuid van Salzburg, onstuimig en bergachtig. Bij
steden zoals Regensburg en Passau maakte ik een rondje door de
“Altstadtâ€om iets gezien te hebben.
De eerste dagen belde ik rond de middag naar een adres uit
“Bett und Bikeâ€voor overnachting. Na
teleurstellende ervaringen over rustige ligging, zocht ik vanaf 5
uur in elk dorp. Wat inhield dat ik soms pas om 18.30 uur en 20 km
verder onder de douche kon. Hopelijk, omdat ik meteen, toen ik met
de Quest begon te fietsen, secuur afstellingen heb uitgeprobeerd
tijdens lange ritten, geen last gehad van knieën,billen
en/of benen. Wel al gauw, tijdens de leerperiode, een kussentje
onder mijn zitbotjes gelegd. Zes keer lek gereden ,door krammetjes
op bouwplaatsen en 4 nieuwe binnenbanden gekocht. En handschoenen!
In de ochtend was het rond het vriespunt; muts onder de helm,
isolerende en windwerende kleding. Anderhalve dag in de regen
gereden, onder het afdakje met capuchon van poncho over de helm.
Ruitenwissers miste ik.
Verder; na een stevig
ontbijt, onderweg; sap, water, fruit, broodjes,
“Kaffee mit Kucheâ€, en s`avonds de
“Gutbuercherliche Kueche†voorbij
gaan, op zoek naar pasta. Elke dag nieuwe omgeving, ontmoetingen,
onverwachte gebeurtenissen en uitdagingen, genieten van het rijden
in de trapauto, voldoening na weer een etappe. Een avontuur, dat
smaakt naar meer. Wil
Questrijder Wil Jansen bericht ons dat hij per Quest naar Oostenrijk is gereist, hieronder volgt zijn verslag. 1500 kilometer in 12 dagen. 10 t/m 22 oktober 2008 (Routekaart op google maps). Al vlug nadat ik dit voorjaar mijn velomobiel in bezit kon nemen kwam het idee op naar Oostenrijk te fietsen. In de winter heb ik daar een snowboardschool. Om veel stijgen te vermijden, had ik gekozen voor het volgen van de rivierlopen; Weser, Werra, Donau, Inn, Salzach en het Main-Donaukanaal. Op kaarten van de ADFC ( Allgemeine Deutsche Fahrrad Club) staan veel Radfernwege, die dat ook doen. Dus, na overnachting in Marienfeld, zocht ik Europa Radweg nr.1 op voor de etappe naar Hoexter. Na drie kilometer bospad kwam een spoorwegovergang met 2x drie hekjes, dicht op elkaar. Omdraaien, terugfietsen naar dichtstbijzijnde Bundesstrasze, kaart bestuderen, nieuwe route uitstippelen en over zoevend asfalt verder. Langs de Weser en het begin van de Werra was wel goed tot uitstekend wegdek met schitterend landschap in herfsttooi en verstilde Fachwerk dorpen. Een aanrader.
Verrassingen bleven niet uit;
over een zijarm van de rivier steile trap met fietsgoot, pad aan
gort gereden door vrachtwagens met bomen, fietspad eindigt zonder
waarschuwing op bouwplaats. Om op te schieten koos ik geregeld voor
gewone wegen, liefst de K- wegen. Heel vaak met prima fietspaden er
langs. In de bebouwde kom wordt een streep op het trottoir
getrokken en daar moet je op. Elk huis heeft zijn eigen op-/afrit.
Stuiterend protesteert de quest. Dus al vanaf de tweede dag in de
bebouwde kom op de weg. Op wegen zonder fietspad rechts houden.
Vrachtwagens blijven toch achter je. Af en toe een teken geven,
inhouden op invoegstrook of zijweg en de ontstane file voorbij
laten gaan. Is het minder druk en kan je een aantal bochten in de
afdaling overzien, kies je de ideale lijn. Bij 70 even remmen.
Sneller durf ik nog niet. De quest wel, die gaf geen krimp. Prima
wegligging. Banden hield ik op 5 bar. Tijdens de reis kwam bij het
remmen een voorkeur voor links. Heb ik bijgesteld. Ook kreunden de
veerpoten mee met het ritme tijdens het klimmen. Voor Salzburg werd
ik aangehouden door politie met een radarpistool. Geklokt op 72
km/u. Ze wilden deze “Ufo â€even goed
bekijken. Dachten dat ik bezig was met een test voor nieuwe
rompvormen voor voertuigen en vroegen waar ik de auto had staan.
“Fietsend uit Holland gekomen â€,
gelooft men meestal niet direct! Bij Salzburg de enige ligfietser
ontmoet. In de loop van de reis leerde ik aanwijzingen en
wegenpatronen op de kaart beter beoordelen en dus, de avond tevoren
plannen, en kwam minder verrassingen tegen. Verhard kan betekenen;
asfalt, maar ook fijn aangereden grint,
“Schotterwegeâ€, of zeer grof en los.
Dan zit je plots in een sideslip. Langs het Main-Donau-Kanaal is
wat saaier, maar schiet wel lekker op. Af en toe over een aquaduct
en kijk je in een diep dal. Langs de Donau een topper, de Inn sloom
en de Salzach, zuid van Salzburg, onstuimig en bergachtig. Bij
steden zoals Regensburg en Passau maakte ik een rondje door de
“Altstadtâ€om iets gezien te hebben.
De eerste dagen belde ik rond de middag naar een adres uit
“Bett und Bikeâ€voor overnachting. Na
teleurstellende ervaringen over rustige ligging, zocht ik vanaf 5
uur in elk dorp. Wat inhield dat ik soms pas om 18.30 uur en 20 km
verder onder de douche kon. Hopelijk, omdat ik meteen, toen ik met
de Quest begon te fietsen, secuur afstellingen heb uitgeprobeerd
tijdens lange ritten, geen last gehad van knieën,billen
en/of benen. Wel al gauw, tijdens de leerperiode, een kussentje
onder mijn zitbotjes gelegd. Zes keer lek gereden ,door krammetjes
op bouwplaatsen en 4 nieuwe binnenbanden gekocht. En handschoenen!
In de ochtend was het rond het vriespunt; muts onder de helm,
isolerende en windwerende kleding. Anderhalve dag in de regen
gereden, onder het afdakje met capuchon van poncho over de helm.
Ruitenwissers miste ik.
Verder; na een stevig
ontbijt, onderweg; sap, water, fruit, broodjes,
“Kaffee mit Kucheâ€, en s`avonds de
“Gutbuercherliche Kueche†voorbij
gaan, op zoek naar pasta. Elke dag nieuwe omgeving, ontmoetingen,
onverwachte gebeurtenissen en uitdagingen, genieten van het rijden
in de trapauto, voldoening na weer een etappe. Een avontuur, dat
smaakt naar meer. Wil